Deptak

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Herbert- rozpływam się nad jego utworami. Każdy niesie w sobie ponadczasowe przesłanie. Czyta się je przyjemnie, a za każdym razem odkrywamy nowe znaczenie. Dla mnie jest geniuszem. A co Wy o nim sądzicie?

Deletrix

Herbert! Tak, geniusz. Miło mi się kiedyś zrobiło, jak ktoś porównał moje wiersze do jego^^
Poeta, którego kocham.
Najbardziej zapadł mi w pamięć wiersz zatytułowany ,,Stary Prometeusz''. Prometeusz stworzył człowieka. Chciał dla niego jak najlepiej, dał ogień, a on? Zabija innych ludzi. Jeszcze ma czelność dziękować mu za płomień, który miał ich oświecić, a w końcu dzięki niemu palono miasta. Stary Tytan siedział w domu i wylewał protesty na papier, gdyż zwątpił w walkę, mimo tego, iż kiedyś przeciwstawiał się bogom. Świetny wiersz.

Przeseb

Dla mnie najpiękniejsza są wiersze Herbarta o panu Cogito...tylko prawd przemyconych w prostym tekście.

Albo wiersz pan od przyrody....cudo Smile

pozdrawiam

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

"Szuflada", :Siódmy anioł", "Co myśli Pan Cogito o Piekle"...Rozpływam się. Czytałam ostatnio iwersze poświęcone, lub napisane dziełom sztuki...Nawet nie wiedzialam, że w tak wspaniały sposób można opisać np. Wielką Matkę....

Sariel

Umm...a ja się zgodzę jedynie co do wierszy. Pewnie nikt nie czytał "Barbarzyńcy w ogrodzie"? To niech nie czyta== Miałam do matury i tylko żałuję, bo i tak nie zrozumiałam.
Hum... z wierszy lubię te o postawach wyprostowanych. Trafiają do mnie i pamiętam, że w szkole dobrze mi się go interpretowało, to znaczy, że się ze Zbysiem rozumiemy^^"

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nie czytałam jego prozy. Wystarczą mi wiersze. Już wcześniej słyszałam, że przaikiem takim genialnym jak lirykiem nie był, a nie chcę się rozczarować. Też zanm te wiersze. Ostatnio nawet wzięłam jego wiersze na konkursy recytatorskie.- ah, ta jego "uniwersalność". Naprawdę...Można te wiersze czytać,recytować, deklamować,, a nawet ułożyć do nich melodię i przedstawić jako poezję śpiewaną.

Sariel

Mhm. Ja z własnej woli chciałam przeczytać jeden, pamiętam. I deklamowałam go na lekcji, upajając się słowami. A mówię Ci, rzadko mam taką chęć i przeważnie byłam do tego zmuszona, bo czytałam najlepiej z klasy i jako jedynej mi wisiało, czy mam to robićXD Ludzie się wstydzili, nie wiem czego oO

Jak chcesz "Barbarzyńcę" to Ci prześlę. Nie patrz na to, że mnie się nie spodobało, Ciebie może zafascynować. Miłość do autora wiele daje. Pamiętam, jak czytałam "ukryte twarze" Dalego. Niby nic, takie sobie, ale ja i tak lubię tę książkę^^'

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

"Barbarzyńcę" ma chyba moja siostra u sibie:) Ale dam znać Smile

Też nie rozumiem, czego ludzie się wstydzą. Swojego głosu? Przecież z tymi samymi ludźmi rozmawiają na przerwach..dziwne:/

Sariel

Może boją się, że zabrzmią patetycznie? Czasem bywa tak, że tekst jest napisany dość podniośle, albo z powtórzeniami, wykrzyknieniami. Nie wiem, czasem to się im po prostu "dziwnie" czytaXD Chociaż nie zapomnę nigdy "hymn do Nirwany" w wykonaniu koleżanki - FuniXd Była PIEKNA, wszyscy płakali, kiedy ona poważnym głosem czytała:
Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do ciebie,

Nirwano!

Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie,

Nirwano!
Przy czym przed "Nirwano" następowała przerwa i z uniesieniem, jakby deklamowała to samemu Bogu wykrzykiwała "NIRWANO!" To było cudowne...

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Moja koleżanka czytała kiedyś fragment "Balladyny" ( konkretnie w 6 klasie). Kiedy doszła do jej szaleństwa, mogłam wprost zobaczyć to szaleńswo w jej oczach. Ale i tak, wiersze Herberta można czytać na dziesiątki różnych sposobów Smile

Sariel

Nie tylko jego. Wszystkie. A i ja swoje też czytam różnie. Ja np. kiedy czytałam na głos "tren Fortynbrasa" również się wczuwałam, ale czytałam go z mocą, bo go rozumiałam. Naprawdę chciałam przeczytać ten wiersz. I bardzo go kocham... Miałam wrażenie, że w pewnym momencie czytam o samej sobie. Byłam krótko po rozmowie z dawną znajomą, która stwierdziła ze złością, że się nie zmieniam, wręcz rzuciła mi tym w twarz, jak zbrodnią. Była zła, że ciągle, mimo lat, mam w sobie tą samą naiwność, wiarę i dziecięcą czystość, jaką miałam, kiedy mnie poznała. Ona zmieniła się tak, że mnie przeraża teraz>.> Wrażliwość jest zła==

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Znam, znam! Uwielbiam...Słyszałam jak recytował go mójznajomy...Myślałam,że sie załamie..Zabrał wierszowi caly urok. Cała jego moc. to bylo takie....suche.nie pamietam tytulu wiersza, ktory chcialam polecić...Jak go znajdę, to napiszę, bo jest boski:)

Sariel

Nom. Nie, ja na szczęście umiałam wyrecytować go z uczuciem^^ Bo znaczył dla mnie coś więcej>.> Zwłaszcza to "wierzyłeś w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką". Potem stwierdziłam, że zawsze oglądałam świat w kałużach>.>

ignis · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

hm...wlasciwie, to chyba moge sie pochwalić, ze wygralam konkurs recytatorski "bądź wierny. Idź. Śladami Zbigniewa Hrberta". Smile

To taki mój mały hołd dla niego i jego twórczośći. Wciąż nie mogę znaleść bardzo ciekawego wiersza, ale szukam, szukam, i obiecuje, ze znajde i wam przepiszę Smile